دو قدم تا مامانی
کیانای مامان که می تونست با استفاده از تکیه گاه (مثلا دیوار) راه بره الان می تونه بدون تکیه گاه راحت بایسته و تعادلش رو کامل حفظ کنه. تا مامانی بهش می گه بیا "تاتی" فوری می گه "تو تو" و دستای کوچولوش رو دراز می کنه که با کمک مامان راه بره. بعد از چند قدم می ایسته دستاش رو ول می کنه و مامان براش از یک تا دو می شماره و کیانا ذوق می کنه که وایساده!!! گاهی که ایستادنش طولانی میشه با صدای بلند جیغ می زنه و می خنده و خودش رو پرت می کنه توی بغل مامان.
حالا دیگه راحت می ایسته و برای خودش دست می زنه. 23 مهر 91 اولین قدمهای مستقلش رو هم برداشت. دو قدم کوچولو که کلی هم ذوق کرد. از اون روز بعد از ایستادنش سعی می کنه یک یا دو قدم کوچو هم برداره و برسه به مامانی. قربون اون پاهای کوچولوت برم من
مطالبی دیگر از این نی نی وبلاگی